آغوش مرگ در سازمان ها
وقتی زنبورها متوجه کم کاری ملکه به دلیل پیری یا مریضی می‌شوند، تصمیم می‌گیرند تا او را از بین ببرند. در نتیجه دور ملکه جمع شده و او را در آغوش می‌گیرند تا ملکه در این ازدحام، از دمای بالا بمیرد. این پدیده «آغوش مرگ» نامیده می‌شود.
در بسیاری از سازمان ها و شرکت ها نیز با روشن شدن نا کار آمدی مدیر ارشد، هیأت مدیره و یا تیم رهبری، کارکنان با افزایش کم کاری و سرعت دادن ناخواسته به عدم بهره‌وری، سقوط سازمان را تسریع می‌کنند، در این حال کارکنان سازمان اغلب در یکی از ۴ گروه ذیل قرار می‌گیرند:
گروه اول) متخصصان و تکنوکرات های باوجدانی که با ترک سازمان و خروج از دور باطل بی‌نظمی، راه خود را جدا کرده و بدنبال فضای امن فکری و کاری می‌روند.
گروه دوم) فرصت طلبانی که منابع سازمانی را تبدیل به منافع شخصی و گروهی می‌کنند. این گروه حلقه اول آغوش مرگ سازمان را تشکیل می‌دهند.
گروه سوم) کارکنان بی تفاوتی که مطلوب خود را در کار نکردن، به امور شخصی رسیدن و دریافت حقوق مستمر می‌بینند. این گروه حلقه دوم آغوش مرگ سازمان را تشکیل می‌دهند.
گروه چهارم) کمال گرایان باوجدانی که در اقلیت کامل سعی دارند تا با آگاه سازی مدیران و اصلاح امور از سقوط سازمان جلوگیری نمایند. این گروه اغلب نادیده گرفته شده و یا توسط سایر گروه ها از گردونه امور بیرون رانده می‌شوند.